سیاست، مهمترین میدان فعالیت شماست

نوشته : دکترعجیل النشمی

ترجمه : علی رشیدی

ای داعیان و فقهای امت … سیاست مهمترین میدان فعالیت شماست

سیاست، زیستن در کنار مردم است.

حضور درکنارآنهاست وقتی با ظلم و جنایت روبرو شده اند.

حضور در شادی آنهاست وقتی از احقاق حقوقشان شادمان هستند.

سیاست، همراهی با قضایا و مشکلات امت اسلامی است که خود جزئی از مسائل فقهی است و هر کس از شرایط و اوضاع مردم آگاه نیست، اصلاً فقیه نیست.

فراخواندن فقها و داعیان به رها کردن میدان سیاست، همان دعوت به جدایی دین از دولت است. همان دعوت مستشرقین دیروز است که از زبان سکولارهای امروزی گفته می شود.

دعوت به ترک سیاست ، جهل به فقه دعوت است. دعوت به نصرت نکردن قضایای امت اسلامی است که نتیجه ی آن عدم ولاء امت و عدم تبری از دشمنان امت است. یعنی بر این اساس از دعا کردن برای نصرت امت هم باید خودداری کرد چون یک فعل سیاسی محسوب می شود.

قدس … سوریه … غوطه … میانمار … و … چه می شود؟ دعوت به ترک سیاست یعنی دعوت به ترک میدان تا مخالفان و دشمنان اسلام هر طور که خواستند در آن بازی کنند.

دعوت به ترک سیاست، دعوت به سست کردن مردم و دعوت به ذلت و خواری دعوتگران باهمت است. پیامبر صلی الله علیه و سلم می فرماید: «إذا قال الرجل هلَك الناس فهو أهلكهم» “هرگاه کسی بگويد: مردم هلاک شدند، خود بيش از همه در هلاکت و نابودی است”.

دعوت به ترک سیاست، دعوت به منصرف کردن دعوتگران از موضوع “امر به معروف و نهی از منکر” است که خود بنا به نصوص واضح و مبرهن، اصلی از دین است.

رها کردن سیاست، عزلت گزیدن از مردم و عدم معاشرت و مجالست با آنهاست. مشغول شدن به مهم و رها کردن مهمترین است.

پیامبر صلّى الله عليه وسلّم می فرماید: «المؤمن الذي يخالط الناس ويصبر على أذاهم أفضل من المؤمن الذي لا يخالط الناس ولا يصبر على أذاهم». (مؤمنى كه با مردم معاشرت مى‌كند و بر اذيّت هاى آنان صبر مى‌نمايد بهتر است از مؤمنی كه با مردم معاشرت نمی کند و بر اذيّت هاى آنان صبر نمى‌كند.)

رها کردن سیاست، دعوت به عدم مشارکت و حضور در فعالیت هایی مثل نمایندگی مجلس و شوراست که نتیجه آن ورود افراد بی کفایت و دشمنان دعوت به این جایگاه هاست.

پس این دعوت و فراخوانی، با نصوص شرع و مقاصد و اصول و قواعد آن منافات دارد.

از خدا بترسید