محور سوره‌ی انفطار

محور سوره‌ی انفطار,

مؤلف: دکتر محمود ویسی

محور این سوره در رابطه با مجموعه حوادثی است که قبل از آمدن قیامت روی می‌دهند و در آغاز اشاره به حوادثی است که درگستره‌ی آفاق و انفس اتفاق می‌افتند و هم‌چنین متوجه ساختن انسان نسبت به مسئولیتی که در رابطه با برنامه‌ی خداوند دارد که قبل از این که فرصت‌ها از دست برود از آن‌ها حداکثر استفاده را بنماید.

تقسیم‌بندی آیات سوره

از آیه‌ی ۱ تا ۵ استدلال است به آیات آفاق و انفس در ارتباط با این که امکانات به صورت بی‌هدف و بیهوده در اختیار انسان‌ها قرار داده نشده است و روزی می‌آید که مورد سؤال واقع می‌شوند.

از آیه‌ی ۶تا ۸ متوجه ساختن انسان در رابطه با موضع‌گیری اشتباهی که در برابر خداوند اتخاذ کرده، نهیب و هشداری است به او.

از آیه‌ی ۹ تا ۱۲ رد توقعی است که در رابطه با ادای مسؤلیت از سوی انسانی که مخلوقِ خداوندِ خالق و آمر است وجود دارد. چون انتظار می‌رود که خداوند با امکاناتی که در اختیار بنده‌اش قرار داده است از او می‌خواهد که از آن‌ها استفاده‌ی بهینه نماید و خود به رشد و کمال برسد و دیگران را نیز به رشد و کمال برساند.

از آیه‌ی ۱۳ تا آیه‌ی ۱۶ تقسیم‌بندی انسان‌ها به دو گروه ابرار و فُجّار با توجه به موضع‌گیری آن‌ها در دنیا است. لذا در همین دنیا قبل از آمدن قیامت ما باید تکلیف و جایگاه خودمان را مشخص نمائیم که در کدام یک از این صف‌ها در حال حرکت و گذران حیات هستیم.

از آیهی ۱۷ تا آخر سوره تعظیم روز قیامت و بیان وضعیت آن روز است.