در سایه سار ایمان(۱)

نعمت ایمان

نوشته : فرزان خاموشی

زندگی در سایه ایمان نعمتی است. نعمتی که ارزشش را نمی شناسد مگر کسی که آن را خود چشیده باشد. نعمتی که بر عمر می افزاید و پاکیزه و مبارکش می گرداند.
ایمان موضوعی است وابسته به هستی انسان و سرنوشت او، و بلکه موضوع ایمان بزرگترین و مهمترین موضوع سرنوشت ساز در رابطه با انسان می باشد. چرا که مسأله خوشبختی ابدی است یا بدبختی همیشگی، بهشت جاویدان است یا آتش دوزخ برای ابد. لذا انسان خوشبخت کسی است که در سایه ایمان زندگی و حرکت می کند. و حیاتش وابسطه به ایمان می باشد. انسانیت انسان محقق نمی شود مگر به واسطه ایمان؛ هیچ چیزی همتا و همسوی ایمان نیست. ایمان هست که به زندگی انسان معنا و مفهوم می بخشد. و انسان با ایمان یعنی همه چیز و بدون ایمان هیچ ارزشی ندارد. پس انسان خوشبخت کسی است که در قلبش درخت ایمان را می کارد و در زندگی طعم و لذت ایمان را می چشد و در نتیجه چشیدن ایمان ، زندگی هم برای او شیرین و لذت بخش خواهد شد. آن چنان که یکی از بندگان صالح خدا این احساس را لمس کرده و می گوید: ( به راستی ما در خوشبختی بسر می بریم که اگر پادشاهان از آن با خبر می شدند، برای بدست آوردنش بر روی ما شمشیر می کشیدند! ) انسان با ایمانِ دیگری که سرمستِ از آن لذت روحانی است و نشاط ایمان همه وجودش را فرا گرفته است می گوید( ساعات و اوقاتی بر من می گذرد که با خودم می گویم: اگر بهشتیان در اوضاع و احوالی که اینک من دارم بسر برند، براستی که چه زندگی پاک وخوبی دارند!) لذا خداوند بر همه اهل ایمان منت می نهد که آنها را به سوی ایمان هدایت کرده است و می فرماید:
(يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُوا ۖ قُلْ لَا تَمُنُّوا عَلَيَّ إِسْلَامَكُمْ ۖ بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَدَاكُمْ لِلْإِيمَانِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ)

{آنها بر تو (ای پیامبر) منتّ می گذارند که اسلام آورده اند, بگو: «اسلام آوردنتان را بر من منّت نگذارید, بلکه اگر را ستگویید خداوند بر شما منّت می نهد که شما را به (سوی) ایمان هدایت کرده است»}.حجرات ۱۷

ایمانی که از آن سخن گفته می شود کدام ایمان است؟
معنی ایمان این نیست که فقط به زبان گفته شود مؤمن هستیم. چه بسیارند منافقانی که به زبان گفتند: ایمان آورده ایم.
معنی و مفهوم ایمان، تنها این نیست که اعمال و مراسمی را که مسلمانان از روی عادت انجام می دهند ما نیز انجام دهیم . چه بسیارند انسانهایی که به نیکو کاری و کارهای خیر تظاهر می کنند، در حالی که قلبهایشان اثری از اخلاص و خیر و صلاح در آن وجود ندارد.
و معنا و مفهوم ایمان این نیست که ما شناخت ذهنی از حقایق ایمان پیدا کنیم. چه بسا مردمانی که حقایق ایمان را شناختند .اما هرگز ایمان نیاوردند.
[حقیقت ایمان چیست؟]
حقیقت ایمان یک کار زبانی یا یک کار بدنی یا یک کار ذهنی نیست. ایمان در حقیقت ، عبارت است از باور و تصدیق قلب به خدا و رسولش. به گونه ای که هیچگونه شک و تردیدی بر آن وارد نشود. آنچنان تصدیقی که جهاد و فداکاری مالی و جانی در راه خدا از آن سرچشمه می گیرد. و وقتی انسان شیرینی چنین ایمانی را چشید ، تلاش می کند تا حقیقت آن ایمان را در دنیای خارج از قلب خود، در زندگی روزمره با مردم تحقق ببخشد. آن چنان که در معنی لغوی ایمان آمده است :
ایمان از ریشه أمن آمده است و به معنای آرامش درونی می باشد یا در تعریف ایمان گفته شده تصدیقی که نتیجه آن آرامش می باشد را ایمان می گویند. و لذا از خلیل بن احمد سوال شد که ایمان چیست؟ فرمودند : ایمان یعنی آرامش.
امام سهل بن عبدالله التستري می گوید: ایمان گفتار و عمل و نیت و سنت می باشد. چرا که اگر ایمان گفتار بدون عمل باشد نتیجه آن کفر خواهد بود و اگر گفتار و عمل بدون نیت باشد پس نتیجه آن نفاق و اگر گفتار و عمل و نیت بدون سنت باشد نتیجه آن بدعت می شود.

پس ایمان واقعی دو رکن اساسی دارد:
۱- عقیده راسخ بدون هیچ شک و تردید.
۲- عملی که آن عقیده را تصدیق نموده و از جمله نتاج آن می باشد.
و عمل شامل چند چیز می شود.
– عمل قلب، همچون ترس از خدا و روی اوردن به خدا
– عمل زبان، همچون تسبیح و استغفار
– عمل اعضاء ، همچون نماز ، روزه ، جهاد در راه خدا
از خداوند منان خواهانیم که به همگی ما توفیق دهد با ایمان زندگی کنیم و با ایمان بمیریم و همراه با اهل ایمان محشور گردیم .

ادامه دارد….